MindOnArt

Üstte; Paul Delvaux / Rembrandt / Francisco Goya

Aşağıda; Egon Schiele

NÜ;  Sanatta Çıplaklık,…  İnsan çıplaklığı sanatçının ilgi alanlarından biridir..Ve bu yazı içeriği itibari ile yobazlığın ilgi alanıdır. Sanatta Çıplaklığa, konu dışındakilerin  bakış açılarındaki kerteriz sapması, değerlendirme yapabilmelerini engeller. Neyse, konumuz  bu değil şu an. Resim sanatında Nü resim ve çıplaklık üzerinde çalışalım. Öncelikle resim ve heykel sanatı gibi görsel sanatlarda figüratif çalışmaların ana disiplin basamağını oluşturduklarından söz edebiliriz. İnsanın kendi bedenini farkındalığı, söz konusu görsel sanatlardaki kopyalama olunca yeterli olmaz. Farklı açı ve duruşlarda insan bedenini görsel olarak çözümlemeli ve ezberlemelidir.Bir tıp anatomisi bilgisine gereksinim duymasa da, temel kas ve iskelet sistemi ile, insan bedeni olanaklarını keşfetmeli, öğrenmelidir. Görsel sanatlar güzelliğin peşindedir,buradaki güzel tanımlaması, eserin örgüsündeki plastik güzelliktedir.Sizi yanıltmasın, modelin güzel olmadığı, bir sanat eserinden söz etmek sanatçılar için olağandır. Onlar modelin güzelliği ile değil eser ile ilgilidirler. Diğer bir taraftan modellik yapanın sanatçının seçimi ve tercihi ile belirlenmesi durumunda eser,  model seçiminden etkilenecektir.Yani sanatçının modeli beğenmesi anlamına gelen seçimi de işin başka bir boyutudur.Resmeden sanatçı modelin duruşu,konumu,üzerindeki ışık gölge etkisi,teknik keşifleri ile ilgilidir.Bu anlamda Nü resim,izleyen ile ilişki içermez. Yani tamamen çıplak olması erotik olması anlamına gelmez. Nü model davetkar değildir, cinselliği simgesel ve durağandır. Pozları vücudunun biçimlendirilmiş,resmedilecek anlamda değiştirilmiş özelliklerini içerir.Özetle çıplaklık figüre iliştirilmiş bir diğer özellik olarak karşımıza çıkar. Önceleri deha sanatçılar için çıplaklık aynı zamanda bir tıp anatomisi öğretisiydi. Zaman içinde insanın en doğal hali olarak ilgi alanına girdi. Bugünün figüratif resminde çıplaklık, insanın en yalın halinin, sanatçının renk ve biçimsel anlayışında yeniden yorumlanmasıdır.Ve temel sanat eğitiminde bedenin tanınması önemini eskiden olduğu gibi korumaktadır. İdealize edilmiş klasik akademik insan bedeninin çizgisel anlamdaki ölçüleri,moda grafiği gibi giysinin ön planda okunduğu disiplinlerde değişiklik gösterir.Rönesans ile belirginlik kazanmış ideal akademik form Michelangelo’nun David heykeli ile anılır.

(Michelangelo’nun Davut Heykeli, Michelangelo Buonarroti tarafından 1501 yılında yapımına başlanmış ve 1504 tarihinde tamamlanmıştır. Geniş çevrelerce, Michelangelo’nun (Pietà ile birlikte) en iyi iki heykelinden biri ve Rönesans heykel sanatının bir başyapıtı kabul edilmektedir. Eser, Davut’un Golyat’a saldırmaya karar verdiği anı simgelemektedir. 5,17 metre yüksekliğindeki mermer heykel Floransa’nın bir sembolü niteliğindedir. Heykelin tamamı 8 Eylül 1504 tarihinde ortaya çıkarılmıştır.Figürün omzunun üzerinde dikkat çeken sapanın yanı sıra figürde neredeyse mükemmel ‘insan oranı’ betimlenmiştir.)

michelangelo / david

kalfa 2013