Mindonart

Biz gençken omuzlarımız boş gezerdik, henüz oturmamıştı oraya hayat. Ve sonra bedenimizin bir parçası oldu yaşanmışlıklardan kalan. Her şeyi biriktirmek istemedik elbet ; bazılarını attık, bazılarını aldık içeriye.  Attıklarımız hep dengemizi bozdu, aldıklarımız ,  yükümüzü arttırdı.

………………………..

Yaşam, denge üzerine kuruluyken ,  “farkındalık”tır insanı hırpalayan. Korkularımızı ehlileştirme ve normal bir insan olma çabamızın çabalarına yenik düşer çocukluğumuz. Yoksa büyümeyiz aslen. Verdiklerimiz, alamadıklarımızdır, pişmanlıklarımız ise insanlığımız.

…………………………

Konuşmaya da ihtiyacımız yoktu her zaman ; … “yüzlerimiz” vardı. Kişiliklerimizle flört eden kimliklerimiz oldu sonra. Onlarla yaşadık.

brutal touch / mindonart