İnsan doğa misali hızla onarır kendini.

Yeter ki kendinden kurtulsun.

Geçmiş , ” bu an’da “, olumsuzluklarından süzülür , kalan güzellikleri ile izlenir.

İnsan’ın doğasında hayatta kalma çabası vardır , insan iyiliği kaydeder.

Kendimizi , affeden bir yürekle,( o küçük çocuğu ) izlerken , geçen zamanın büyüklüğü ya da o an’a sığmış küçüklüğü arasında hüzün duymamak mümkün mü ?

kalfa / ikisatır / mindonart

kapak resmi ; Isaac Levitan