İnsan doğa misali hızla onarır kendini.
Yeter ki kendinden kurtulsun.
Geçmiş , ” bu an’da “, olumsuzluklarından süzülür , kalan güzellikleri ile izlenir.
İnsan’ın doğasında hayatta kalma çabası vardır , insan iyiliği kaydeder.
Kendimizi , affeden bir yürekle,( o küçük çocuğu ) izlerken , geçen zamanın büyüklüğü ya da o an’a sığmış küçüklüğü arasında hüzün duymamak mümkün mü ?
kalfa / ikisatır / mindonart
kapak resmi ; Isaac Levitan
Got something to say? Go for it!